17 Απριλίου, 2013

Μετά την περσινή επιτυχημένη μας παράσταση, για  την επέτειο της  25ης Μαρτίου 1821, με χαρά ο δάσκαλός μας κύριος Γιάννης Βολανάκης και η δασκάλα μας κύρια Ελένη Μακρογιαννάκη μας ανακοίνωσαν ότι θα ανεβάσουμε και τη φετινή παράσταση.

  Με σκληρή δουλειά, χαρά και επιμονή όλα τα παιδιά της  πέμπτης τάξης δημιουργήσαμε μια υπέροχη παράσταση και αναβιώσαμε με μεγάλη επιτυχία τα σημαντικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.
  Η  παράστασή μας με υπέροχα σκηνικά και ήχο πιστεύω ότι “ταξίδεψε” μαζί με εμάς  τόσο τους μαθητές των υπολοίπων τάξεων όσο και τους γονείς μας σε εκείνη τη δύσκολη εποχή για την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας.
  Και η αφήγηση ξεκινά με την χαρακτηριστική φωνή της Μαρίας Καραπιπέρη καθώς και της Έλενας Ταμιωλάκη που μας μετέφεραν σε εκείνη την εποχή.
  Η ιστορία που ακολουθεί διαδραματίζεται  σε απόσταση 3χλμ από το χωριό Μελιδόνι Μυλοποτάμου του Νομού Ρεθύμνου και σε υψόμετρο 220 μ., όπου βρίσκεται το σπήλαιο που σήμερα εναλλακτικά φέρει το όνομα Γέρος Σπήλιος. Η αξία του είναι εκτός από σπηλαιολογική , ιστορική και αρχαιολογική. Υπήρξε ένα από τα τέσσερα λατρευτικά σπήλαια της Κρήτης.

 Το ποίημα της Αγίας Σοφίας από τη φωνή της Αναστασίας Παρασύρη και της Στέλλας Μορφουλάκη γεμίζει τις καρδιές μας με συγκίνηση.
  Ξάφνου εμφανίζεται ο Τούρκος υπηρέτης, Μάριος Αρμενάκης, που με επιτακτικό τρόπο ζητά από τους Έλληνες, Μιχάλη Ψυλλάκη, Ραφαήλ Κονταξάκη και Γιώργο Αγριμανάκη να υποταχτούν στους Τούρκους κατακτητές, αλλά εκείνοι με την ανδρεία τους τους απαρνιούνται.
  Με την καθοδήγηση του παπα-Γιάννη, Μίνου Μαργαρίτη και του Γερο -Κωνσταντή , Μάνου Μακράκη, καθώς έβλεπαν τον κίνδυνο να πλησιάζει, καταστρώνουν σχέδιο διάσωσης των Ελλήνων.
  Οι Τούρκοι μαθαίνουν από το γερο- Μιχάλη, Στέφανο Μαραυγάκη, τις επόμενες κινήσεις των Ελλήνων.
  Τα νέα φτάνουν γρήγορα από τον Χοσρέφ, Ορέστη Κονταξάκη και Μουμίν, Γιώργο Μπιλανάκη,  στον Χουσεΐν Μπέη, Νίκο Βυριτζάκη και στον Μουσταφά πασά, Φώτη Μεταξά οι οποίοι καταστρώνουν σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων, δίνοντας τις εντολές τους στον Μεμέτ Ογλού, Ανδρέα Τζίκα.
  Ο πόλεμος για την Ελευθερία ξεκινά.
  Ο πόνος της μάνας, Κωνσταντίνας Πακέ που αποχωρίζεται από το παιδί της ήχησε στα αυτιά μας καθώς και η θύμηση της γενναίας πράξης των γυναικών στο Ζάλογγο, από τη Χριστίνα Παντεχάκη, Νικολέτα Σταματουλάκη και Αγγέλα Τόπι, μας έκαναν να αναβιώσουμε την ανάγκη  αυτών για την Ελευθερία τους ακόμη και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή παρά να υποταχτούν στους κατακτητές.
  Η δύναμη της πίστης αυτών των ανθρώπων καθρεπτίζεται στην κίνηση του Μανόλη, Γιόνη Μάλο, που αψηφώντας τον κίνδυνο επιστρέφει πίσω στο χωριό για να πάρει το εικόνισμα της Παναγίας για να μην λεηλατηθεί από τους Τούρκους. Μάταια η μάνα του, Στεφανία Μαυράκη μαζί με τους άλλους Έλληνες προσπαθούν να  τον μεταπείσουν, η παλικαριά του όμως και η βαθειά του πίστη στην  Παναγία τον φέρνει γρήγορα πίσω μαζί με τους χωριανούς του…

 Έτσι λοιπόν, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, καθώς η περιοχή λεηλατούνταν από τους Οθωμανούς με επικεφαλής το Χουσεΐν Μπέη, 370 γυναικόπαιδα και 30 οπλοφόροι βρήκαν καταφύγιο  στο Γέρο Σπήλιο, εκεί τον Οκτώβριο του 1823. Ο Χουσεΐν Μπέης πολιόρκησε στη συνέχεια το σπήλαιο και ζήτησε από τους αγωνιστές να παραδοθούν. Οι πολιορκημένοι αρνήθηκαν ενώ παράλληλα προκάλεσαν αρκετά θύματα στον εχθρό. Η πολιορκία κράτησε 3 ολόκληρους μήνες, όταν τον Ιανουάριο του 1824 οι Τούρκοι έριξαν εύφλεκτες ύλες από το άνοιγμα της οροφής του σπηλαίου και έβαλαν φωτιά. Αυτό είχε ως τραγικό αποτέλεσμα να πεθάνουν όλοι από ασφυξία.
  
Με τον ηρωισμό τους οι Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι ενωμένοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κάθε κίνδυνο παρά τον άδικο χαμό τους στο Γερο-Σπήλιο - Μελιδόνι. Οι πράξεις τους μας δίνουν θάρρος και δύναμη να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες και να είμαστε περήφανοι για την πατρίδα μας. Οι πρόγονοί μας είναι αυτοί που μας έδειξαν τον δρόμο προς την ελευθερία ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά στη ζωή του κάθε ανθρώπου.
  Η ιστορία του Γεροντόσπηλιου, αν και δεν είχε αίσιο τέλος για τους Έλληνες, δεν ήταν όμως το τέλος της επανάστασης. Οι αγώνες τους συνεχίστηκαν μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τούρκικο ζυγό.
  Τα ευχάριστα νέα της απελευθέρωσης, μας γεμίζουν τις  καρδιές μας με χαρά  και καλούν όλους να συμμεριστούν την ευτυχία τους με τραγούδια και χορούς.
  Με αυτή την ευχάριστη νότα η γιορτή μας τελειώνει με βαθιά συγκίνηση και ελπίζω ότι μπορέσαμε να σας μεταφέρουμε στο κλίμα της εποχής εκείνης.

Με εκτίμηση,
Γερο-Κωνσταντής 
( Μάνος Μακράκης)





"Στιγμές από την παράσταση"

                                   μέρος Α
                                                                          μέρος Β






Σχετικά βίντεο