Με αφορμή την ενότητα «Μες στο μουσείο» της Γλώσσας Β΄ Δημοτικού, όπου τα παιδιά μαθαίνουν πώς να οργανώνουν μια μικρή έκθεση, κάναμε και εμείς τη μικρή μας Λαογραφική Έκθεση.
Οι γιαγιάδες ανοίξανε τα μπαούλα, μας έδωσαν υφαντές πατανίες και χιράμια, σεμεδάκια και βούργιες, ποδιές και τσικαλοπιάσματα. Θρινάκια για το λίχνισμα και δρεπάνια. Χαβάνια και τσαπράζια. Λύχνοι και κουδούνια για τα πρόβατα. Και πολλά-πολλά ακόμα πολύτιμα απομεινάρια της ζωής στα παλιά χρόνια.
Στη συνέχεια γράψαμε και διακοσμήσαμε προσκλήσεις, αφίσες και λεζάντες για κάθε έκθεμα. Απαιτητική εργασία για το μικρό της ηλικίας μας, αλλά και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, αφού είχε έντονο το βιωματικό στοιχείο.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, υποδεχτήκαμε τον κόσμο, και τραγουδήσαμε, με τη συνοδεία του κ. Αντώνη Μαζοκοπάκη, μουσικού παραδοσιακής μουσικής, παλιά κρητικά τραγούδια. Χορέψαμε και κάθε παιδί παρουσίασε ένα από τα εκθέματα που είχε φέρει, λέγοντας και μια μαντινάδα. Η βραδιά είχε έντονο το ύφος της παράδοσης. Ήταν ένας φόρος τιμής προς τους άξιους προγόνους μας. Ήταν και ένα στοίχημα για όλους όσοι πιστεύουμε ότι το παρελθόν δεν πρέπει να χάνεται. Στα χνάρια του να βαδίζουμε, αν δεν θέλουμε να σβήσουμε από το προσκήνιο, ως λαός.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, υποδεχτήκαμε τον κόσμο, και τραγουδήσαμε, με τη συνοδεία του κ. Αντώνη Μαζοκοπάκη, μουσικού παραδοσιακής μουσικής, παλιά κρητικά τραγούδια. Χορέψαμε και κάθε παιδί παρουσίασε ένα από τα εκθέματα που είχε φέρει, λέγοντας και μια μαντινάδα. Η βραδιά είχε έντονο το ύφος της παράδοσης. Ήταν ένας φόρος τιμής προς τους άξιους προγόνους μας. Ήταν και ένα στοίχημα για όλους όσοι πιστεύουμε ότι το παρελθόν δεν πρέπει να χάνεται. Στα χνάρια του να βαδίζουμε, αν δεν θέλουμε να σβήσουμε από το προσκήνιο, ως λαός.
Δέντρο χωρίς ρίζες το ξεριζώνει ο άνεμος.
Λαός χωρίς «μνήμη» οδηγείται στον αφανισμό.
Στιγμές από την εκδήλωσή μας.....
μέρος Α
μέρος Β
Βίντεο έκθεσης
