31 Ιουλίου, 2017

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Σήμερα κλείνει για μένα ένας κύκλος που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια. Η θητεία μου ως Διευθύντρια του 41ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου φτάνει στο τέλος της.
Τα έξι αυτά χρόνια ήταν για μένα ιδιαίτερα δημιουργικά και παραγωγικά. Δημιούργησα δεσμούς φιλίας, εκτίμησης και συνεργασίας με όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας και όλοι μαζί εργαστήκαμε με ζήλο για την αναβάθμιση του σχολείου μας. Στη σκέψη μου μένουν μόνο οι όμορφες αναμνήσεις και οι σημαντικές στιγμές που μοιραστήκαμε.
Πριν αποχωρήσω θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου:
Τους μαθητές του σχολείου που καθημερινά, απλόχερα, μου χάριζαν το χαμόγελό τους, την αγάπη τους, το σεβασμό τους.
Τους εξαίρετους γονείς του σχολείου, για την εποικοδομητική συνεργασία που είχαμε καθιστώντας αδιατάραχτη τη σχέση σχολείου και οικογένειας, για τη συμπαράσταση στο έργο μου, για την προσφορά τους στο σχολείο όποτε τους ζητήθηκε και την κατανόηση που έδειξαν σε θέματα που αφορούσαν την ομαλή λειτουργία του σχολείου.
Το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου για την αγαστή συνεργασία που είχαμε με βάση τον κοινό μας στόχο: να προσφέρουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και να αναβαθμιστεί η υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου δίνοντας την ευκαιρία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να προσεγγίσουν την γνώση και τη μάθηση με όλα τα προσφερόμενα μέσα.
Το πιο μεγάλο ευχαριστώ το χρωστώ στους εκλεχτούς συναδέλφους/ισσες, εκπαιδευτικούς του σχολείου,  που μαζί οραματιστήκαμε ένα σχολείο σύγχρονο, δημιουργικό και καινοτόμο και με πολύ μεράκι και διάθεση εργαστήκαμε για να το πετύχουμε. Η συλλογικότητα, η ομαδικότητα και η αλληλεγγύη που διέπνεαν το Σύλλογο διδασκόντων συνέβαλε στην ποιότητα της εκπαίδευσης που παρείχαμε και διαπότιζε ολόκληρη τη σχολική μας κοινότητα. Νιώθω υπέρμετρα τυχερή που υπηρέτησα μαζί σας!
Εύχομαι σε όλους, εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές με υγεία να συνεχίσετε την προσπάθειά σας και να επιτυγχάνετε όλους τους στόχους σας.

Καλή τύχη σε όλους μας!
                                                          
                                                    Με εκτίμηση
                                            Αργυρώ Χατζηγιαννάκη