Στις 16 Νοεμβρίου 2012, ημέρα Παρασκευή, πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας γιορτή μνήμης για να τιμήσουμε τους φοιτητές
και όσους συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Η γιορτή που έγινε από τους μαθητές της Δ΄ τάξης του σχολείου μας με την καθοδήγηση των δασκάλων τους Νέστορα Ελένης και Χατζή Ξανθής, περιλάμβανε ποιήματα και αφηγήσεις για την επέτειο, θεατρικά δρώμενα, τραγούδια, ηχητικά ντοκουμέντα και προβολή φωτογραφιών. Έτσι οι μαθητές κατάφεραν να μας μεταφέρουν στο κλίμα της εποχής εκείνης.
Τη γιορτή παρακολούθησαν όλοι οι μαθητές του σχολείου και οι γονείς των παιδιών της Δ΄ τάξης.
ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΜΝΗΜΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΤΑΞΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
v Χαιρετισμός από τη Δ/ντρια του σχολείου Χατζηγιαννάκη Αργυρώ
v Ποίημα: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», από τις μαθήτριες: Ελευθερία Γκλαβά, Μαίρη Γιαμαλή, Ελένη Τζιμπιμπάκη, Αναστασία Κουναλάκη
v 1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Νίκος Τσαγκατάκης
v Διάγγελμα: Βασίλης
v 2η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Δέσποινα Δροσίτη
v Ποίημα : «Ο αγωνιστής» από τους μαθητές και τις μαθήτριες: Παναγιώτη Σταυρίδη, Ράνια Κεφαληνού, Γιάννη Παπαδάκη, Λήδα Μελετάκη, Παναγιώτη Πανέρα, Μαρίνα Ράσεντ, Αρετή Σουντίτου, Ραϊσα Σωμαράκη
v Τραγούδι: «Ένα το χελιδόνι»
v 3η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Στέλλα Μανωλίτση
v 1η εικόνα - Φοιτητές : Γιώργος Σμυρνιωτάκης, Γιώργος Τσάμι, Αλέξανδρος Νατσάκος, Θοδωρής Πεέβσκι, Αντώνης Ζαχαράκης, Αλέξανδρος Παξιμαδάκης, Αλέξανδρος Σαβαθράκης
v Ποίημα: «Στις σφαίρες και τα δακρυγόνα» από το μαθητή Δημήτρη Γιακουμάκη
v 4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ηλίας Βαβουράκης
v Εκφωνητής: Γιώργος Ανδρουλάκης
v Ποίημα: «Τα κάγκελα» από τις μαθήτριες: Μυρτώ Χατζάκη, Μάγδα Φιλιππάκη, Βαλεντίνα Σαπουντζή
v Τραγούδι: «Ο λεβέντης»
v 5ηΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Μαρία Χατζάκη
v 2η εικόνα - Φοιτητές : Γιώργος Σμυρνιωτάκης, Γιώργος Τσάμι, Αλέξανδρος Νατσάκος – Στρατιώτες: Αντώνης Ζαχαράκης, Αλέξανδρος Παξιμαδάκης, Αλέξανδρος Σαβαθράκης
v Ποίημα: «Σ’ αυτούς που χάθηκαν» από το μαθητή Κωνσταντίνο Γιαννακουδάκη
v 6η ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Πεδιαδίτη Μαρία
v Ποίημα : «Στους σκοτωμένους σπουδαστές του Νοεμβρίου» από τη μαθήτρια Σάντρα Φουντούλη
v Τραγούδι: «Ο δρόμος»
|
«Εθνικός ύμνος»
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις ,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
-μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων,
κάθε χειρονομία σου να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται
την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες,
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
……………………………………………………………………………………
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να πεθαίνεις
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία ,
τ’ αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα να’ γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξι ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ’ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς , απάνω απ’ την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν’ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων
που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Α ν θ έ λ ε ι ς ν α λ έ γ ε σ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ
